ไท่ซ่างเหล่าจวิน
เทพสูงสุดแห่งเต๋าและ
อีกบทบาทที่แตกต่าง

‘พิจารณาต้นไม้ที่ให้นกเกาะและบินจากไป

โดยปราศจากการเชื้อเชิญให้พวกมันอยู่ต่อ 

และไร้ปรารถนาให้พวกมันไม่จากไป

หากหัวใจของท่านเป็นเช่นนี้ได้

ท่านก็ใกล้ถึงวิถีแห่งเต๋า’

เล่าจื๊อ (老子)

 

          ประโยคข้างต้นเป็นประโยคของเล่าจือ นักปราชญ์ผู้มีชีวิตจริงในประวัติศาสตร์จีนโบราณที่เชื่อว่าเป็นอีกหนึ่งชาติในการกลับมาเกิดใหม่ของไท่ซ่างเหล่าจวิน (太上老君: tài shàng lǎo jūn) ผู้เป็นหนึ่งในสามเทพเจ้าสูงสุดแห่งลัทธิเต๋าที่เรียกว่าซานชิง (三清: sān qīng) ไท่หยางเซียงจวินยังเป็นที่รู้จักในชื่อเต้าเต๋อเทียนจุนและไท่ชิง ท่านได้รับการยกย่องว่าเป็นแบบอย่างของลัทธิเต๋า เป็นผู้ก่อตั้งลัทธิเต๋า รวมทั้งยังเชื่อว่าเป็นผู้เขียนตำราเต้าเต๋อจิง ตำราที่บอกเล่าวิถีแห่งเต๋าสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน

​

          นอกเหนือจากบทบาทที่ได้กล่าวมาแล้ว ไท่ซ่างเหล่าจวินยังมีบทบาทที่แตกต่าง ซึ่งปรากฏในวรรณกรรมเรื่องไซอิ๋ว (the Journey to the West) คือการเป็นผู้คิดค้นสรรพาวุธและนักเล่นแร่แปรธาตุ ครั้งนั้นราชาวานรหรือซุนหงอคง ได้ก่อความวุ่นวายให้กับทั้งสวรรค์ นรก และโลกมนุษย์ ผู้คนต่างหาวิธีฆ่าซุนหงอคงแต่ไม่เป็นผล ไท่ซ่างเหล่าจวินจึงร่วมมือกับจักรพรรดิหยกเพื่อนำความสงบสุขกลับมา ไท่ซ่างเหล่าจวินได้คิดค้น เตายันต์แปดเหลี่ยม (Brazier of Eight Trigrams) แล้วปรับปรุงส่วนผสมหลายอย่างลงไป เช่น ไม้เท้าวิเศษของซุนหงอคง, ฟันเก้าซี่ของพิกซี่, กระดิ่งสีม่วงทอง และส่วนประกอบอื่นอีกมากมาย เพื่อแยกยาอายุวัฒนะซึ่งตอนนั้นก่อตัวเป็นก้อนแข็งในท้องของซุนหงอคงเพื่อให้ราชาวานรอ่อนแอแล้วสังหาร แต่ในท้ายที่สุดซุนหงอคงก็ไม่ตาย

​

          เตายันต์แปดเหลี่ยมนับว่าเป็นอาวุธในตำนาน เผาไหม้ด้วยสี่เพลิงสวรรค์อันยิ่งใหญ่ สร้างขึ้นมาจากแปดส่วนประกอบได้แก่ สวรรค์, น้ำ, ขุนเขา, สายฟ้า, สายลม, ไฟ, พื้นดิน, และบึง จากแปดสิ่งที่แตกต่างรวมกันเป็นยันต์แปดเหลี่ยมหรือปากั้ว (八卦: Bāguà)

​

​

​